Wydaje się być stosownym przytoczyć na tym miejscu cytat z dzieła biskupa Nowowiejskiego, który pokazuje doniosłość, a zarazem powagę posługiwania przy Mszy świętej i wynikające z tego konsekwencje:
Usługiwać kapłanowi przy czynności liturgicznej i pomagać mu - to zajęcie jedno z najpiękniejszych i najzacniejszych. Kapłan zastępuje miejsce Jezusa Chrystusa, więc też i ministrant nie jemu, ale Jezusowi Chrystusowi usługuje. Aniołowie wtedy otaczają kapłana, a ministrant staje się jakby jednym z ich towarzyszów. Dlatego królowie, jak świadczy historia, usługiwali kapłanom przy ołtarzu i święci uważali to sobie za największe szczęście. Stąd ministrant powinien posiadać pewne przymioty, o których tu powiemy. Ministrant ma być cnotliwy, skromny i pobożny. W kościele zawsze ma nosić głowę prosto, a oczy skromnie spuszczać. Nie obraca głowy i nie patrzy na wszystkie strony. Ministrant nie ma być ani powolnym, ani za prędkim. Nie ma, po stopniach wchodząc lub schodzącm przebiegać od razu po dwa stopnie. Przed każdą czynnością postara się dowiedzieć, jakiego rodzaju będzie jego zajęcie i co ma mówić, aby wszystko w swoim czasie robił, słów w swych odpowiedziach nie przekręcał i niczego nie opuszczał. Ministranci mają być zawsze skromnie ubrani, przystojnie i czysto, z twarzą i rękami umytymi, z włosami uczesanymi, z obuwiem oczyszczonym.
Przygotowania przed Mszą
- krzyż z wizerunkiem ukrzyżowanego Pana Jezusa postawiony na tabernakulum, względnie na podwyższeniu, jeśli tabernakulum nie ma
- zapalone dwie świece ołtarzowe, jedna po stronie epistoły, jedna po stronie ewangelii
- trzy tablice ołtarzowe: największa, oparta o tabernakulum i dwie mniejsze - po stronie ewangelii z ostatnią ewangelią, a po stronie epistoły z modlitwami Deus, qui humanae substantiae i Lavabo…
- pulpit na mszał ustawiony po stronie epistoły
- na kredencji: ampułki postawione na tacce, do tego osobna tacka oraz ręczniczek do lavabo, dzwonek
- gdyby była rozdawana Komunia święta, należy położyć na kredencji patenę
Pozostałe zasady
Przy przenoszeniu mszału z jednej strony ołtarza na drugą, nie wolno kłaść palców na jego karty, aby ich nie zabrudzić.
W żadnym wypadku nie rozglądać się po kościele.
Od czasu do czasu spojrzeć na świece, czy któraś z nich nie zgasła - jeśli to by się zdarzyło, należy je zapalić ponownie.
Gdy w czasie Mszy czyta się więcej niż jedną lekcję, należy przenieść mszał dopiero po epistole. Po każdej lekcji odpowiada się Deo gratias, z wyjątkiem piątej w sobotę Suchych Dni, wyjętej z Księgi Daniela.
Jeżeli w epistole, lekcjach lub śpiewach międzylekcyjnych padły słowa, na które celebrans przyklęka, przyklęka się również z celebransem w stronę ołtarza.
Podobnie jest podczas ewangelii, np. w dzień Bożego Narodzenia na słowa Et Verbum caro factum est. W takim wypadku ministrant przyklęka z celebransem w kierunku mszału.
W Wielkim Tygodniu, podczas czytania Pasji opuszcza się odpowiedzi Gloria tibi, Domine oraz Laus tibi, Christe. Obowiązują te same przyklęknięcia, które wykonuje celebrans.