Na wstępie Wielkiego Tygodnia liturgia przedstawia wiernym w syntetycznym skrócie Tajemnicę Wielkanocną — przejście przez mękę i krzyż do chwały Zmartwychwstania. Procesja wskazuje na cel i owoc ofiary Zbawiciela. Jest nim zwycięstwo nad szatanem, grzechem i śmiercią. We Mszy świętej rozważamy cenę za jaką zwycięstwo zostało osiągnięte.

Procesja wywodzi się z Jerozolimy i sięga IV w. Chrześcijanie gromadzili się na Górze Oliwnej. Po odczytaniu Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jeruzalem udawali się w uroczystej procesji do kościoła Zmartwychwstania Pańskiego. I my dzisiaj przy śpiewie uroczystych antyfon i hymnów idziemy za krzyżem, który kiedyś otworzy nam bramy nieba.

Tradycja święcenia palm wywodzi się z Rzymu. Zielone gałązki są symbolem odradzającej się przyrody i zwycięstwa życia nad śmiercią. Poświęcone palmy zatkniemy w naszych domach za krzyżem i będą nam przypominać o zwycięstwie Chrystusa nad Szatanem.

Spis treści

Do przygotowania

Oprócz zwyczajnych przygotowań jak przez każdą Mszą św., należy dodatkowo przygotować:

  • palmy do poświęcenia po stronie epistoły, ustawione albo na lewo od Mszału albo na osobnym stoliczku in plano
  • Mszał jest otwarty na formularzu Dominica II Passionis seu in Palmis
  • dodatkową ampułkę z wodą dla celebransa do obmycia palców po rozdawaniu świec
  • wodę święconą na kredencji
  • fioletowy ornat, manipularz oraz stułę na sediliach

Poświęcenie palm

Asysta zwyczajowo wychodzi i zajmuje swoje miejsca. Celebrans wychodzi ubrany w czerwona stułę i kapę. Ceremoniarz odbiera od niego biret, po czym celebrans wchodzi na suppendaneum i podchodzi do Mszału po stronie epistoły. Ceremoniarz ustawia się obok niego, stojąc stopień niżej, mając ołtarz po swojej prawej ręce.

Po pierwszej oracji następuje zasypka po stronie epistoły, w której uczestniczą ceremoniarz oraz turyfer. Po zasypce ceremoniarz podaje kropidło z wodą święconą celebransowi, który kropi nią palmy. Ceremoniarz przytrzymuje brzeg kapy podczas pokropienia.

Po pokropieniu ceremoniarz podaje zasypany trybularz celebransowi, by ten okadził poświęcone palmy trzema ruchami.

Rozdawanie palm

Celebrans wchodzi na najwyższy stopień Ołtarza. Ceremoniarz odbiera od celebransa jego palmę. Schola w tym czasie rozpoczyna śpiew antyfon Púeri Hebræórum, portántes ramos olivárum oraz Púeri Hebræórum vestiménta prosternébant in via.

Pierwsi podchodzą akolici, aby odebrać od kapłana palmę – jak do Komunii św. Turyfer w tym samym czasie odkłada trybularz na ziemię (lub odnosi na chwilę do zakrystii, aby móc odebrać palmę). Następnie odbiera swoją palmę, na końcu ceremoniarz.

Odbierając palmę, pierw całuje się palmę, potem rękę celebransa.

Z palmą odchodzi się tak jak od Komunii św.

Kiedy wszyscy ministranci otrzymają swoje palmy – ceremoniarz udaje się z celebransem, aby rozdać palmy wiernym.

Po zakończeniu rozdawania palm, akolici biorą udział w lavabo celebransa.

Czytanie Ewangelii

Kapłan wchodzi na najwyższy stopień Ołtarza. Mszał już jest otwarty na Ewangelii po stronie Ewangelii – jeśli Ewangelia nie jest czytana z Mszału, ceremoniarz w czasie Lavabo kładzie OHS na pulpicie po stronie Ewangelii.

Następuje zasypka – ceremoniarz + turyfer. W tym czasie akolici ustawiają się jak do Ewangelii na Mszy św. - na środku prezbiterium. Czekają na ceremoniarza i turyfera. Po przyklęknięciu wszyscy udają się na stronę Ewangelii. Następuje dokładnie to samo, jak przy Ewangelii na Mszy św. śpiewanej.

Procesja z palmami

Po Ewangelii wszyscy wracają na środek ołtarza. Ceremoniarz i turyfer biorą udział w zasypce. Po zasypce turyfer ustawia się za akolitami (tak, aby prowadził procesję). Ceremoniarz zabiera OHS, biret księdza oraz palmy (swoją i celebransa). Pierw podaje księdzu biret, potem palmę.

Na Procedamus in pace odpowiada się: In nomine Christi. Amen. Następuje procesja.

Zakończenie

Po zakończonej procesji turyfer udaje się na swoje miejsce, tak samo akolici. Na środku ołtarza przyklęknięcie.

Ceremoniarz odbiera biret od celebransa, potem jego palmę. Odkłada je na miejsce przy kredencji, zabiera ze sobą OHS. Następnie wraz z celebransem wchodzi na najwyższy stopień ołtarza na ostatnią orację. Po oracji schodzą i po rewerencji udają się do sedilli, aby zmienić paramenty.

Drugi akolita odbiera od ceremoniarza czerwoną kapę i stułę i zanosi je do Zakrystii. Potem wraz z akolitą pierwszym zanoszą ewentualny stolik z palmami również do Zakrystii (mogą to zrobić bez rewerencji na środku ołtarza – muszą również zdążyć przed rozpoczęciem pierwszego okadzenia).

Msza św.

Nie ma modlitw u stopni ołtarza. Tuż po zmianie szat następuje pierwsze okadzenie.

Pierwszy akolita bierze pulpit z mszałem ze strony Ewangelii i przenosi go na stronę lekcji okrężną drogą.

Turyfer po odebraniu trybularza od ceremoniarza zanosi go do Zakrystii.

Pasja

Po odczytaniu przez celebransa lekcji, Graduału i Traktusa, ceremoniarz schodzi wraz z celebransem z ołtarza. Ceremoniarz sam przenosi pulpit z mszałem. Jeśli Ewangelia nie jest odczytana z mszału, może od razu ustawić go na Antyfonę na Offertorium.

Jeśli Pasja jest śpiewana poza suppendaneum, celebrans ściąga ornat oraz manipularz i odkłada go na sediliach. Klęka na środku ołtarza na modlitwę Munda Cor. Ceremoniarz stoi po jego prawej stronie – wraz z kapłanem oddaje rewerencje.

Po zakończonej Pasji, jeśli kapłan zdejmował szaty, zakłada je z powrotem. Nie odpowiada się Laus Tibi, Christe.

Przed Credo turyfer idzie do Zakrystii po trybularz i przygotowuje go na dalszą część Mszy św.

Ostatnia Ewangelia

W przypadku Mszy, przed którą nie ma obrzędu poświęcenia palm, jako ostatnią Ewangelię czyta się Ewangelię z obrzędu tegoż poświęcenia.

W przypadku, kiedy obrzęd poświęcenia palm ma miejsce, opuszcza się ostatnią Ewangelię.