Za podstawę należy uznać służbę do Mszy św. śpiewanej. Tutaj zostaną uwzględnione tylko i wyłącznie zmiany zachodzące w liturgii Wielkiego Czwartku.

Spis treści

Zmiany ogólne

  • Ministrantów obowiązują te same przyklęknięcia, niezależnie od tego, czy robi je celebrans
  • Przy modlitwach u stopni ołtarza opuszcza się Psalm 42 Iudica me
  • Po hymnie Gloria milkną dzwonki aż do Wielkiej Soboty
  • Nie ma Credo
  • Na Agnus Dei trzykrotnie odpowiada się Miserere nobis
  • Nie ma Confiteor przed Komunią Św.
  • Po Komunii św. obowiązują zasady jak przy Mszy św. wobec wystawionego Najświętszego Sakramentu - przed i po każdym wejściu na suppendaneum lub dowolny stopień ołtarza robi się przyklęknięcie na jedno kolano
  • Zamiast Ite, missa est celebrans intonuje Benedicamus Domino
  • Nie ma błogosławieństwa oraz ostatniej Ewangelii

Zmiany szczegółowe

Gloria

Po zakończeniu śpiewu Kyrie przez scholę, obaj akolici biorą dzwonki z kredencji i udają się na środek przed ołtarzem - starszy akolita po prawej stronie, młodszy akolita po lewej stronie. Tam po wspólnym przyklęknięciu rozchodzą się na boki i przyklękają na oba kolana najniższym stopniu.

Kiedy celebrans zaintonuje Gloria, obaj akolici naprzemiennie uderzają w dzwonki dwukrotnie. Podczas rewerencji podczas śpiewu nie uderza się w dzwonki. Po zakończeniu śpiewu przestają uderzać w dzwonki. Wstają ze swoich miejsc, schodzą się na środku przed ołtarzem, gdzie wspólnie przyklękają i odnoszą dzwonki do Zakrystii. Na swoje miejsca wracają z kołatkami.

Ablucja

Po zakończonej Komunii wiernych, turyfer udaje się do Zakrystii i rozpala kolejny węgielek w trybularzu, po czym wraca na swoje miejsce, mając już ze sobą trybularz.

Należy również przygotować białą kapę oraz welon na sediliach.

Kiedy celebrans złoży kielich, ceremoniarz zakłada białe rękawiczki i zdejmuje go z ołtarza na kredencję.

Ostatnie rozkazy

Zamiast Ite, missa est celebrans intonuje Benedicamus Domino - na co odpowiada się Deo gratias. Tuż po odpowiedzi, ceremoniarz daje sygnał do uklęknięcia na oba kolana. Akolici biorą swoje akolitki i udają się z nimi na środek przed ołtarzem, dokładnie w taki sam sposób jak przed ewangelią. Następnie rozchodzą się na boki ołtarza i przyklękają na oba kolana, po czym odstawiają akolitkę na najniższym stopniu.

Nie ma błogosławieństwa oraz ostatniej Ewangelii - po modlitwie Placeat tibi celebrans schodzi z ołtarza.

Przeniesienie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy

Przygotowanie do procesji

Celebrans po zejściu z ołtarza przyklęka na oba kolana, po czym wraz z ceremoniarzem robią głęboki pokłon. Następnie udają się do sedilli, aby zmienić paramenty. Ceremoniarz odbiera ornat oraz manipularz od celebransa, po czym odkłada je na sediliach, na wolnym miejscu.

Po założeniu kapy przez celebransa, wraz z ceremoniarzem i turyferem (i ewentualnym nawikulariuszem) udają się na środek przed ołtarzem. Turyfer ustawia się po lewej stronie celebransa, ceremoniarz po prawej. Nawikulariusz znajduje się po lewej ręce turyfera. Wspólnie wszyscy oddają rewerencję Najświętszemu Sakramentowi robiąc pokłon głęboki, po czym wszyscy wstają do zasypki.

Po przekazaniu trybularza turyferowi przez ceremoniarza, ten udaje się do sedilii po welon i nakłada go celebransowi. Celebrans wchodzi na suppendaneum, aby wziąć Najświętszy Sakrament. Schola intonuje hymn Pange lingua.

Procesja

Kiedy celebrans jest już na suppendaneum, wszyscy wstają i ustawiają się do procesji. Ceremoniarz idzie tuż za celebransem niosącym Najświętszy Sakrament. Turyfer w czasie procesji cały czas okadza Najświętszy Sakrament. Nawikulariusz idzie blisko turyfera. Akolici idą w ten sposób, aby celebrans znajdował się między nimi. W czasie procesji uderza się w kołatki.

Złożenie Najświętszego Sakramentu w ciemnicy

Po przybyciu procesji na miejsce, celebrans chowa Najświętszy Sakrament w tabernakulum w ciemnicy. Asysta w tym czasie klęczy na obu kolanach. Kiedy celebrans schowa Najświętszy Sakrament, ceremoniarz odbiera od niego welon, po czym następuje zasypka i okadzenie Najświętszego Sakramentu.

Po okadzeniu następuja krótka modlitwa w ciszy. Po niej wszyscy wstają, klękają na oba kolana wraz z głębokim pokłonem i udają się krótką drogą do Zakrystii.

Najświętszy Sakrament w ciemnicy należy traktować jako wystawiony do adoracji (do północy), zatem przechodząc obok, należy uklęknąć na oba kolana wraz z pokłonem głębokim. Przechodząc przez środek przed głównym ołtarzem, czyni się tylko i wyłącznie pokłon prosty większy.

Obnażenie ołtarzy

Kapłan zmienia paramenty w Zakrystii - przywdziewa komżę, względnie albę i fioletową stułę.

Cała asysta wraz z celebransem wychodzi przed ołtarz główny. Asysta ustawia się tak, aby celebrans miał miejsce w samym środku. Wszyscy oddają rewerencję ołtarzowi, robiąc pokłon głęboki.

Celebrans odczytuje antyfonę Diviserunt sibi oraz pierwszy werset Psalmu 21 Deus, Deus meus, po czym następuje właściwe obnażenie ołtarzy przez celebransa, względnie zakrystianina lub ceremoniarza. Pozostali ministranci odbierają rzeczy od obnażającego ołtarze i odnoszą je do Zakrystii. Schola w tym czasie kontynuuje śpiew, względnie recytację Psalmu 21.

Po całkowitym obnażeniu ołtarzy, celebrans powtarza antyfonę Diviserunt sibi, po czym cała asysta oddaje rewerencję robiąc pokłon prosty większy i wraca do Zakrystii.