Spis treści

Do przygotowania

  • Przed kościołem
    • Rozpalone ognisko do poświęcenia ognia
    • Nowy Paschał
    • Rylec i 5 gwoździ z ziarnami kadzidła
    • Trzy węgielki
    • Kropidło z wodą święconą
    • Małe kropidło z wodą święconą
    • Świece
    • Knot do zapalenia Paschału
    • Biała stuła diakońska oraz dalmatyka
  • W kościele
    • Biała kapa oraz stuła
    • Druga fioletowa kapa oraz stuła
    • Pulpit stojący po stronie epistoły
    • Lichtarz na Paschał na środku przed ołtarzem

Procesja przed kościół

Procesja idzie w kolejności: turyfer z trybularzem bez węgielka, za nim nawikulariusz, krucyferariusz, akolici, ceremoniarz z OHS i na końcu celebrans ubrany w albę, fioletową stułę oraz kapę.

Na miejscu krucyferariusz staje tyłem do kaplicy. Naprzeciwko niego, po drugiej stronie rozpalonego ogniska, znajduje się celebrans. Ceremoniarz z OHS tuż obok niego. Turyfer staje po prawej stronie krzyża, czyli po lewej ręce celebransa. Pozostali ministranci stoją przy stoliku. Jeden z akolitów wrzuca węgielki do ogniska.

Poświęcenie ognia

Następuje obrzęd poświęcenia ognia. Celebrans odmawia przewidzianą modlitwę, po czym jeden z akolitów podaje celebransowi wodę święconą, aby ten pokropił nią ogień.

Jeden z akolitów odstawia wodę święconą na miejsce, a drugi akolita pomaga turyferowi wyciągnąć węgielki z ogniska i wrzucić je do trybularza. Kiedy węgielki znajdą się już w trybularzu, następuje zasypka i okadzenie ognia.

Przygotowanie Paschału

Jeden akolita przynosi przed celebransa Paschał, drugi zaś tacę z rylcem i ziarnami kadzidła i ewentualną wodę święconą do poświęcenia gwoździ.

Celebrans żłobi rylcem na Paschale krzyż, pierwszą i ostatnią literę alfabetu greckiego oraz cztery cyfry bieżącego roku, odmawiając przy tym odpowiednie modlitwy. Następnie jeżeli gwoździe nie są poświęcone, celebrans kropi je święconą wodą i okadza, po czym wkłada je w przygotowane otwory na końcu ramion oraz w przecięciu wyrytego krzyża jako symbol chwalebnych ran Chrystusowych.

Poświęcenie Paschału

Po modlitwie Per sua sancta vúlnera akolita odkłada tacę na miejsce, po czym bierze knot i zapala go od ogniska i podaje celebransowi. Celebrans zapala nim Paschał, wypowiadając modlitwę Lumen Christi glorióse, a następnie oddaje knot akolicie, by ten odłożył go na stoliczek - knot można już zgasić.

Celebrans poświęca Paschał, odmawiając modlitwę Véniat, quǽsumus.

Procesja do kościoła

Celebrans zdejmuje fioletową kapę oraz stułę. Zakłada diakońską stułę białą oraz dalmatykę.

Ceremoniarz oraz turyfer biorą udział w zasypce. Po zasypce wszyscy ministranci biorą swoje świece. Dodatkowo, jeden z nich zabiera ze sobą kropidło z wodą święconą, którą odstawi na kredencji w kościele.

Rozpoczyna się procesja z Paschałem do kościoła. Krucyferariusz idzie pierwszy, za nim turyfer, następnie celebrans niosący Paschał, blisko celebransa ceremoniarz, a za nimi reszta asysty oraz wierni.

Celebrans w trzech miejscach, za każdym razem będąc bliżej prezbiterium, intonuje Lumen Christi. Po odpowiedzi Deo Gratias wszyscy klękają, oprócz celebransa i krucyferariusza. Po każdym Lumen Christi zapala się świece od Paschału - po pierwszym tylko świecę celebransa, za którą odpowiedzialny jest ceremoniarz, po drugim świece akolitów, a po trzecim wszystkie pozostałe. Wierni zapalają świece od świec ministrantów wyznaczonych do tego celu.

Exsultet

Celebrans stawia Paschał na przygotowanym do tego celu lichtarzu w prezbiterium. Przechodząc przed Paschałem, czyni się przyklęknięcie na jedno kolano. Jeśli przechodzi się, mając Paschał za plecami, czyni się tylko pokłon prosty średni na środku przed ołtarzem.

Ceremoniarz odkłada OHS na kredencji. Następnie udaje się do kredencji, gdzie wraz z celebransem i turyferem bierze udział w zasypce. Po zasypce ceremoniarz podaje celebransowi OHS, który odmawia Munda cor, po czym otwiera go na Exsultet i okadza go.

Następnie ceremoniarz udaje się z celebransem do Paschału, gdzie asystuje w okadzeniu. Celebrans czyni pokłon głęboki przed Paschałem, zaś ceremoniarz klęka, po czym podąża za lub po prawej ręce celebransa, gdy ten obchodzi Paschał dookoła i go okadza. Po zakończeniu ceremoniarz ponownie przyklęka przed Paschałem, a celebrans robi tylko i wyłącznie pokłon głęboki.

Celebrans udaje się do otwartego OHS i odśpiewuje Exsultet. Kiedy zakończy, można zgasić wszystkie świece.

Czytania

Turyfer odnosi trybularz do Zakrystii. Ceremoniarz asystuje celebransowi w zmianie paramentów - ściąga dalmatykę i białą stułę, po czym przywdziewa fioletową stułę oraz kapę.

Celebranś odśpiewuje lekcje. Nie odpowiada się po nich Deo Gratias. W czasie lekcji asysta siedzi. Ceremoniarz ewentualnie asystuje świecą/latarką tak, by celebrans był w stanie widzieć tekst lekcji. W czasie śpiewu scholi celebrans siedzi aż do momentu oracji.

Ceremoniarz podczas Flectamus genua i śpiewu oracji przez celebransa przytrzymuje mu brzeg kapy.

Litania do Wszystkich Świętych - część I

Po odśpiewaniu czwartej oracji, ceremoniarz daje sygnał do przyklęknięcia na oba kolana - schola rozpoczyna śpiew Litanii do Wszystkich Świętych aż do wezwania Omnes Sancti et Sanctae Dei, intercedite pro nobis włącznie.

Odnowienie przyrzeczeń Chrztu św.

Po ostatnim wezwaniu ceremoniarz daje sygnał do powstania. Asystuje celebransowi w zmianie fioletowych paramentów na białe (stuła oraz kapa). Bierze ze sobą kropielnicę oraz wodę święconą i wraz z celebransem udaje się do ambonki.

Następuje odnowienie przyrzeczeń Chrztu Świętego, po czym ceremoniarz idzie wraz z celebransem przez kościół, aby pokropić wiernych wodą święconą (tak jak podczas Asperges przed niedzielną Sumą).

Na zakończenie celebrans ustawia się na środku przed ołtarzem, a ceremoniarz po jego prawej ręce. Reszta ministrantów dołącza, by wspólnie przyklęknąć na jedno kolano i udać się do Zakrystii.

Litania do Wszystkich Świętych - część II

Schola kontynuuje śpiew Litanii, a w tym czasie celebrans przywdziewa szaty do Mszy św., a ministranci przygotowują wszystko do Mszy św.

Turyfer rozpala odświętny trybularz.

Paschał przestawia się na stronę ewangelii.

Jeśli drugą część litanii odśpiewuje samodzielnie celebrans, powinien on przywdziać z powrotem fioletową stułę oraz kapę - w zmianie paramentów asystuje mu ceremoniarz. W tym czasie pozostali ministranci mogą przygotowywać wszystko do Mszy św.

Msza św. Wigilii Paschalnej

Zmiany ogólne

  • Ministrantów obowiązują te same przyklęknięcia, niezależnie od tego, czy robi je celebrans
  • Od hymnu Gloria można już ponownie używać dzwonków
  • Akolici nie zabierają ze sobą akolitek na Ewangelię
  • Nie ma Credo
  • Nie me Agnus Dei
  • Nie ma ostatniej Ewangelii

Zmiany szczegółowe

Wejście

Przy wejściu uderza się trzykrotnie kołatką - jeszcze nie używa się dzwonków! Schola od razu intonuje śpiew Kyrie. Ministranci zajmują swoje miejsca.

Nie ma modlitw u stopni ołtarza oraz Introitu - po odebraniu przez ceremoniarza biretu celebrans od razu wchodzi na suppendaneum i całuje ołtarz, po czym następuje zasypka i pierwsze okadzenie, tak jak podczas Mszy św. śpiewanej.

Kiedy ceremoniarz odbiera trybularz od celebransa i przystępuje do okadzenia go, akolici w tym czasie biorą dzwonki i udają się na środek przed ołtarzem - starszy akolita po prawej stronie, młodszy akolita po lewej stronie. Tam po wspólnym przyklęknięciu rozchodzą się na boki i przyklękają na oba kolana najniższym stopniu.

Ceremoniarz po okadzeniu celebransa oddaje trybularz turyferowi, po czym wraz z celebransem recytuje Kyrie. Po zakończeniu celebrans udaje się na środek ołtarza, by zaintonować Gloria.

Kiedy celebrans zaintonuje Gloria, organy ponownie zaczynają grać - obaj akolici naprzemiennie uderzają w dzwonki dwukrotnie. Podczas rewerencji podczas śpiewu nie uderza się w dzwonki. Po zakończeniu śpiewu przestają uderzać w dzwonki. Wstają ze swoich miejsc, schodzą się na środku przed ołtarzem, gdzie wspólnie przyklękają i wracają na swoje miejsca.

Dalszy przebieg Mszy św. następuje dokładnie w ten sam sposób jak podczas Mszy św. śpiewanej aż do ablucji.

Po Komunii św.

Kiedy celebrans zamknie tabernakulum, wszyscy wstają. Turyfer udaje się do Zakrystii po trybularz z rozpalonym nowym węgielkiem. Akolici w tym czasie posługują celebransowi przy ablucji, tak jak zwykle, a ceremoniarz w stosownym czasie przenosi Mszał na stronę epistoły. Po złożeniu kielicha przez celebransa, ceremoniarz (w rękawiczkach) bierze kielich z ołtarza i kładzie go na kredencji.

Laudes

Celebrans podchodzi do mszału po stronie epistoły. Schola intonuje Alleluja oraz zaczyna śpiewać Laudes: poranną modlitwę Kościoła, skróconą do jednego psalmu i kantyku.

Po zakończeniu śpiewu Psalmu 150., celebrans intonuje antyfonę Et valde mane, a schola kontynuuje antyfonę, po czym rozpoczyna śpiew Kantyku Zachariasza. Następuje zasypka oraz okadzenie ołtarza, a nastepnie okadzenie ministrantów oraz wiernych (dokładnie tak, jak podczas trzeciego okadzenia w czasie Mszy św. śpiewanej).

Zakończenie

Po zakończeniu śpiewu Kantyku Zachariasza, celebrans kontynuuje Mszę św. w zwyczajny sposób. Po udzieleniu błogosławieństwa nie ma ostatniej ewangelii.